Ang kagandahan ni gemiliano pineda

Talambuhay ni Vilas Manwat ay isang pagsasalaysay o biyografi tungkol kay Vilas Manwat. Ito ay naglalaman ng mga mahahalagang detalye tungkol sa buhay, tagumpay, at kontribusyon ng naturang tao sa lipunan. Ang talambuhay ay isang paraan upang maipakilala at maipalaganap ang kasaysayan at mga nagawa ng isang tao sa kanyang buhay. Tags Biography Cory Aquino Subjects.

Log in. Study now See answers 2. Best Answer. San pinanganak si Emillano Pineda? More answers. Q: Talambuhay ni gemiliano pineda Philippine author in nasusukat ba ang tagumpay? Kailangan lamang niyang hanguin ang kanyang natatanaw bilang sangkap sa kanyang pagbuo ng kagandahang may eternal. Sa kanya nanggagaling ang katatawanan o kalungkutang mababatid sa kuwento.

Hindi lamang isang payak at pangkaraniwang paglalahad ang ginamit sa kuwento. Dahil sa taos na pagbibigay ng pansin sa kolektibo, nalulunod ang indibidwal. Nagiging isang anekdota lamang ang kanilang buhay sa loob ng talambuhay ng nayon. Sa kanyang pagsasalaysay sa kanyang pagkakaunawa sa nayon, naililigtas niya ang kanyang sarili sa pagkalunod kahit na nakikisabay siya sa pag-agos nito.

Bagaman kaisa siya sa balana ng nayon, isang flaneurnakakaangat din siya sa lahat, isang dandy. At dahil din dito may kalamigan para kay Baudelaire ang mga dandy. Ngunit isa rin lamang silang panawid mula sa pabagsak na piyudalismo patungong demokrasya. Ngunit kaiba sa mga dandy, na may nostalgia para sa nakaraang panahon ng aristokrasya at may kaunting pagsalungat, ang tagapagsalaysay ay pagtataguyod para sa rasyonal, isang katangiang katatagpuan sa demokrasya ng Kanluran.

Ganoon din, bagaman pastoral ang kuwento, halo ng biyaya at lupit ang larawan ng kalikasan sa loob ng kuwento.

Ang kagandahan ni gemiliano pineda: 󰤥 · 󰤦 · 󰤧 ·

Edition Availability 1. Mga sanaysayPalimbagan ng NTC. Book Details Edition Notes Essays. In Tagalog. Classifications Library of Congress PL P48 S2 The Physical Object Pagination p. Community Reviews 0. Loading Related Books. Sa katotohanan maraming magulang ang nagtatakda ng kurso paa sa kanilang mga anak ano ang iyong saloobin sa mga sitwasyong ganito?

Sa iyong palagay makatuwiran ba ito? Piling Sanaysay sa Taong Sa panahong ito isinama na ang sanysay sa mga aklat-pampaaralan, tulad ng diwang Ginto, Diwang Kayumanggi, at panitikan sa Mataas na Paaralan. Hindi ako tanyag. Napapag-aaral ko ang anak. Kami'y kumakain nang hindi sumasala sa oras. Nakapagdaramit kami' ng katamtaman. At nakadadalo rin kami sa mga kasayahan.

Oo, sa kabila ng kawalan naming mag-anak ng isang magarang tahanan, ng isang sariling sasakyan, ay itinuturing kong ako'y isang tagumpay, sapagkat ako'y matahimik sa sariling pamamahay. Wala akong kaaway. Nguni't marami akong kaibigan. Kaya para sa akin ako'y isang tagumpay. At dahil sa pahayag na iyan ay napag-isip kong ang tagumpay ay maraming sukatan.

Ang tagumpay ay hindi isang bagay na may isang sukatan lamang:yao'y nag-iiba ng anyo. Nagugunita ko tuloy ang panahon noong ako'y nag-aaral pa lamang sa mataas na paaralan. Noon, ayon sa aking pagkamalas sa buhay, ang aming guro ay isang sagisag ng tagumpay. Isa siyang halimbawang dapat tularan. Datapwa't, napatunayan kong ang tao, habang tumatanda na nararagdagan ng karanasan, ay nagbabago ng panaraw at pagtingin sa buhay, at sa gayon ay nagbabago rin ang kanyang nilalayon.

Kaya naman, yaong bagay na lubhang naging kaakit-akit para sa akin nang panahon ng kamusmusan ay nawalan ng dating ningning nang mapag-malas buhat sa paninging nakarating sa iba't ibang paligid. Dahil diyan, ang sukatan ng tagumpay ay pabagu-bago, hindi palagian sa habang panahon sa buhay ng tao. May mga tagumpay na nagiging sanhi na lalong paghahangad ng ibayong tagumpay, ayon sa sariling kalooban.

At sa pagiging tao natin ay taglay ang mga makataong kahinaan: ang di kasiyahan sa mga bagay na nasa ating mga palad at paghahangad pang lalong ibayong biyaya. Kung talagang tutuusin, hindi lamang yaong mga taong naging dakila, nabantog, yumaman o nangaging bayani ang masasabing nagsipagtagumpay sa buhay.

Ang kagandahan ni gemiliano pineda: Sa ayaw mo man

Hindi itinadhanang ang lahat ng nilalang ay magiging tanyag o dakila. Mangyari pang may mga tao mananatiling lingid at di-kilala nguni't patuloy na nabubuhay sa paaraang ikinasisiya nila, At para sa akin, ang taong nabubuhay nang mapayapa ay tagumpay rin kaipala'y hingit pa kaysa mga mayayaman at mga bantog na ang mga buhay ay lubhang magusot at puno ng mga alalahanin.

Sa gayon, hindi natin dapat pakahangarin ang lubos na kadakilaan o kabantugan. Sapat nang sa ating sarili ay nalalaman nating tayo'y marangal at may malinis na kalooban, at tayo'y nabubuhay sa pamamagitan ng sariling pagsisikap, upang tayo'y nasiyahan sa idinudulot ng buhay at ipalagay na sa buhay na ito ay ganap tayong nagtagumpay.

Ang mga magsasakang tahimik na nagbubungkal ng lupa at nag-aani, ang mga manggagawang sa araw-araw ay nagbabanat ng buto upang pagdating ng hapon ay umuwi sa kanikanilang mga tahanan na may dalang pasalubong sa mga anak, ang mga kawaning nagsisipaglingkod sa pamahalaan at sa mga bahay-kalakal, at ang iba pang mga bahagi ng ating lipunan, ay para-parang mga tagumpay sa buhay na ito, sapagka't ginagawa nila ang kanilang tungkulin sa abot ng kaya.

Hangga't ang bawa't isa sa atin ay nag-uukol ng pagsisikap at nagpapakapagod upang matupad ang mga tungkuling nakaatang sa ating mga balikat ay walang makasusumbat na tayo'y hindi ganap na tagumpay sa buhay na ito. Nguni't habang ang ating mga gawain ay natutupad habang sa ating tungkulin ay ipinapakita nating tayo'y buong-pusong nagsusumikap sa ikauunlad ng gawain at ng ating sarili, ay naniniwala akong taas-noong masasabi nating tayo'y para-parang mga tagumpay sa daigdig na ito.

Ang bawa't isa sa atin ay may kanya-kanyang tungkulin sa buhay. Ang tadhana'y may inilalaang landas sa bawa't isa. Hindi maaaring magkas ama-sama ang lahat sa isang landas na patungo sa pagyaman, sa pagkadakila o sa pagkabantog. Nguni't ang mahalaga'y ang tayo'y tumalunton at patuloy na lumakad sa landas na nakalaan para sa atin. Habang tayo'y humahakbang, habang ang ating mga paa'y kumikilos, ang bawa't isa sa atin ay tumutupad ng tungkulin at sa gayo'y nagiging tagumpay.

Ang mga mag-aaral sa paaralan, bagama't bago pa lamang sa daigdig, ay maituturing na ring mga tagumpay kung sa kanilang pag-aaral ay iniuukol ang pagsisikap na kinakailangan. Maging ang mga bata - kung ganap na tutupad sa papel ng pagiging bata - ay maituturing na tagumpay. Kaya naman, yaong mga matatandang nagpipilit na maging bata, ay itinuturing na mga bigo sa buhay na ito, sapagka't lumalabag sila sa kanilang tungkulin - ang pagiging matanda at siia'y kakatwa.

Sa pamamagitan ng sukatang iyan ang tagumpay na pansarili ko lamang at hindi ipinaaangkin sa iba pa ay walang dapat ikainggit ang sino man sa kaniyang kapuwa. Kung tayo lamang ay magtataglay ng ganyang pagkaunawa sa tagumpay, hindi magaganap ang pang-rawaraw na pagtutunggalian ng marami at pagsisikap na ang isa'y makahigit sa isa. At kung mawala na nga ang palaluan na siyang sanhi ng maraming sigalot at katiwalian sa ating lipunan, ay saka pa lamang nutin masasabing ang tagumpay ay hindi isang salitang iniuukol sa ilan kundt sa isang katawagang maiuukol sa lahat, na gaya ng hangin.

Magasing Pampaaralan ng Manlapaz Publishing Co. Sanligan ng Sanaysay: Sa sanaysay na ito ay maliwanag na naiharap ng may akda ang iba-ibang uri ng tagumpay. Hindi maikakailang walang nilalang sa daigdig na ito na hindi ang layon sa buhay ay magkamit ng tagumpay. Sa mga pamantayan at sukatan ng tagumpay na inilahad dito, ang lahat ay mapupukaw upang magsikap na magtamo ng tagumpay.

Napatunayan na ang tagumpay ay hindi isang bagay na kaya lamang matatamo ay kung pag-uukulan ng pagsisikap at pagpupunyaging hindi kayang isakatuparan ng lahat. Dahil dito'y walang taong panghihinaan ng loob sa paghahangad ng tagumpay sa pananalig na ang tagumpay ay itinalaga lamang ng tadhana para sa may kakambal ng bituin ng kapalaran, Marapa'y sa bawa't nilalang na tutupad nang buong-puso sa kanyang mga tungkulin at mga pananagutan ay makapaghihintay ng matagumpay na kinabukasan.

Kailangan bang tayo ay yumaman, maluklok sa kapangyarihan, ang kagandahan ni gemiliano pineda makagawa ng pambihirang kabayanihan upang kilalaning isang tagumpay? Ipaliwanag ang sagot. Magbigay ng mga halimbawa ng ibat ibang uri ng tagumpay.

Ang kagandahan ni gemiliano pineda: Sa sandaling ikaw ay mamalas

Anu-ano ang sukatan ng tagumpay ayon sa may-akda? Kasang-ayon ka ba sa kanyang paniniwala hinggil sa sukatan ng tagumpay? Ipaliwanag ang iyong paninindigan. Sa iyong kalagayan sa kasalukuyan, isa ka bang tagumpay o bigo? Halimbawa, alam ba ninyo na sa kanilang sariling malungkot na daigdig ay may humigit- kumulang na 2, uri ng ahas? Alam ba ninyo na ang mga ahas ay hindi 'nagpipikit ng mata pagka't sila'y walang mga talukap?

Alam ba ninyo na ang mga ahas ay nakaluiunok ng mga "pagkain" isang daang uit na malaki kaysa kanilang bibig? Dito sa atin, sa Pilipinas, ang isang sawa ay nakapagbubuwal, nakapapatay sa lingkis, nakadudurog at nakalululon ng isang kalabaw. At alam pa rin ba ninyo na kung may ahas ngang makamandag-tulad ng ratiler, ng copperhead, ng kobra, at ng mamba na nakauutas ng tao o hayop sa halos sangkisapmata lamang pagkatapos na tuklawin iyonay may mga ahas din namang walang kimkim na lason, tulad ng paminsan-minsa'y nabubulabog natin sa mga bukid o hardin?

Ilang "hindi totoo" tungkol sa mga ahas: hindi totoong ang mga ahas ay madulas na parang palos; hindi totoong may mga ahas na nagtataglay ng kamandag sa buntot; hindi totoong ang mga ahas ay nakapagpapagulong-gulong na tulad ng holen; hindi totoong ang mga ahas ay nakapagpapatulog sa pamamagitan ng pagtitig lamang; hindi totoong ang dila ng ahas, kasindaksindak man iyon kung pagmasdan, ay mapanganib; hindi totoong ang isang ahas ay maghihiganti sa sino mang papatay ng kanyang asawa; hindi totoong ang ahas na nag- aagaw-buhay ay maghihintay pa ng takip-silim upang mamatay.

Siyam sa bawa't sampung uri ng ahas ang walang kamandag at hindi mapanganib. Mabibilang sa mga daliri ng isang kamay ang mga ahas na kusang lalapit sa tao upang manukiaw, Walang ahas na sumususo ng gatas, gaya ng sabi-sabi sa mga baka o kalabaw. At wala ring ahas na nabibighani sa musika tulad ng ipinamamaraling kobra ng mga snake-charmers sa ibang bansa pagka't ang mga ahas ay ang kagandahan ni gemiliano pineda.

Katunayan, ang mga ahas ay walang tainga, kung paanong wala rin silang mga kamay at paa. Ang ahas ay may baga at dito siya humihinga. May tatlong silid ang kanyang puso. Ang buong pisiyolohiya ng ahas ay binubuo ng atay, pantog at bato. At dahil sa pangyayaring ang ahas ay nababalot nang buong higpit sa isang makunat na balat ang suliranin dito ay mauunawaan lamang ng tao kung balutin ang sarili sa isang straight jacketang ahas ay biniyayaan ng kalikasan ng kung anong katangian na magagamit nito sa pagduhapang sa isang biktima o sa pagpaparami ng kanyang uri.

At pagka't wala nga silang tainga, ang kanilang paligid ay pinakikiramdaman nila sa pamamagitan ng isangmanipis, maselan na bahagi sa kanilang sikmura. Ang ano mang kilos, o galaw, o panganib sa kanila ay dinarama nila sa mga yabag sa lupa, sa kaluskos ng mga dahon, sa agaw-aw ng mga tinig, sa lagaslas ng tubig. Ang dila ay isa pang kegamitan ng ahas sa pandama at paniniyak ng mga bagay na bago sa kanya.

Kadalasan ang dilang ito ay ginagamit din niyang pang-amoy. Singnipis ng buhok, ang dila ng ahas ay may angking lakas at liksi: nakapananakmal ito ng mga bagay na sampung ulit ang bigat at nakasasaklot ng mga butil na inililipad ng hangin mga butil na kubli sa hubad na pangmalas ng tao maliban na lamang kung sisilipin sa ilalim ng isang makapangyarihang lente.

Mulang dulo ng dila hanggang dulo ng buntot, ang katawan ng ahas ay na babalutan ng palundulundo at patung-patong na kaliskis na mabisang pananggol dahil sa labis na kunat. At, ang pagkakadugtung-dugtong ng mga buto sa gulugod ng ahas ay kahanga-hanga sa pangyayaring ang mgs ito ay naigagalaw niya. Alam ba ninyong ang isang ahas ay may mahigit na pares ng mga butong ito?

Maraming ahas ang nanggagaling sa itlog. Ang iba ay iniluluwal mula sa katawan ng mga inahin. At alam ba ninyo na ang isang inahing ahas ay nakapagluluwal ng hanggang 80 anak? May mga itlog na napipisa pagkatapos lamang ng apat na araw, at mayroon ding inaabot ng tatlong buwan. Isang kataka-takang katotohanan ukol dito: ang isang inahing ahas ay maaaring mangitlog at ang mga itlog ay maging mga "anak" kahit ito hindi magkaroon ng kaugnay an sa isang barakong ahas sa loob ng maraming taon.

Mula sa pagkaluwal ay hindi tumitigil sa paghaba ang isang ahas; patuloy ang paglaki nito habang nabubuhay. Ang isang ahas-tubig ay maaaring magtagal nang mga dalawampung taon; ang sawa, hanggang dalawampu't lima. Maging ang ahas-tulog, na hindi mapanganib, ay maaaring mabuhay nang labing-isang taon. At sapagka't ang paglaki ay patuloy, ang ahas ay kaila- ngang magpalit ng balat na pinag kalakhan ang balat ng ahas ay hindi nagbabago ng sukattuwing ikaanim na linggo.

Ang bagong balat ay tumutubo sa ilalim ng matandang balat, at ang pang-itaas na balat ay kusang nalulugon at nababakbak sa katawan. At dahil pa rin sa pangyayaring ang ahas ay naninila lamang sa lubos na pangangailangan, pinagkalooban siya ng kalikasan ng katangiang mabuhay, sa minsang pagkain, nang higit sa isang taon. Ang ahas ay may anim na salansan ng ngipin: dalawa sa ibabang gilagid, dalawa sa itaas, at dalawa pa sa langit-langitan ng kanyang bibig.

Ang mga ngiping ito, tulad ng kanyang balat, ay patuloy na nagpapalit. Matulis pa kaysa karayom, ang mga ngipin ng ahas ay baluktot na papaloob, bagay na ang ibon o hayop na masakmal ng mga ito ay hindi na maaari pang makahulagpos. Sa mga ahas na makamandag, ang isa o dalawang pares ng ngipin ay humahabang mga pangil, na may butas o likas na hungkag at dito nagdaraan ang kamandag na nakatinggal sa kanyang mga pisngi.

Sa sandali ng pagtuklaw, ang mga pangil na ito ay idinidiin at pinapaglalagos ang kamandag mula sa pisngi ng ahas hanggang sa katawan ng biktima. Ang bilis ng pagtuklaw, pagdiin ng pangil, pagpapa- daloy ng kamandag, at pagbabalik ng ahas sa kanyang likas na anyo'y ipinalalagay na higit pang mabilis kaysa buhos ng liwanag. Kagila-gilalas na ang lahat ng ito'y maaaring maganap sa loob lamang ng wala pang isang bahagi ng isang sandali.

At kagila-gilalas pa rin ang katotohanang ang pinakama- kamandag na ahas ang kusang lumalayo sa malalaking hayop at sa tao. Hindi ito manunuklaw, hindi ito kikilos nang mapanganib, maliban na lamang sa pagtatanggol sa sarili. Iwanang nag-iisa, hindi panghihimasukan, ang ahas ay mananatiling mapayapa sa kanyang sariling malungkot na daigdig.

Ang kagandahan ni gemiliano pineda: “Kagandahan” ni Laura dahil “kapilas

Sa humigit-kumulang sa 2, uri ng ahas, ilan ang alam ninyo? Bakit hindi nagpipikit ng mata ang ahas? May ilang salansang ngipin ang ahas? Nangasaan ang mga iyon? Ano-ano ang mga kapaniwalaang hindi totoo tungkol sa mga ahas? Paanong "nakaririnig" ang ahas? Nasaan ang kamandag ng ahas? Gaano ang itinatagal ng buhay ng ahas-tubig? Ng sawa? Ng ahas na tulog?

Ang suliraning tumitigatig ngayon sa sangkatauhan ay ang population explosion, o ang lubhang pagdami ng populasy on at ang suliraning ito ay nag-uugat sa pangyayaring baka ang kalalabisang ito ng mga tao ay hindi mabigy an ng sapat na pagkai:n, Pagdami ng tao, kailangang 40 SANAYSAY dumami rin ang pagkain. Darating ang panahon- dalawang siglo pa marahil- ang pagdami ng tao ay magkakaroon ng isa pang mabigat na problema.

Kung puno na ng tao ang daigdig, paano tayo gagalaw? Kung ang dating bahagi ng lupang pinagkukunan natin ng pagkain ay tinatapakan na rin ng tao, sapagkat wala nang sapat na puwang na paglagyan sa kanya, saan tayo magtatanim? Kung siksik na ang daigdig ng tao, saan tayo pupunta? Ito'y hindi pa suliranin sa ngayon kaya hindi pa gaanong pinag-uukulan ng pag-iisip.

Ngunit bukas pagkaraan ng dalawa, tatlo o sampung siglo? Pagkaraan ng taong iyon, gumigimbal sa imahinasyon na isipin kung gaano karami ang mga Intsik sa Pulahang Tsina. Pagkaraan ng sampung siglo, gaano karami ang populasyon sa mga bansang ito, may humigit-kumulang na limampung bansa pa sa daigdig na ang mga populasyon ay lumalago rin. Ang tanong ay ito: pagkaraan ng sampung siglo pa, gaano karami ang populasyon ng daigdig?

May sapat pa kayang puwang ang lupa uparg matamnan natin ang ating kakanin? Hindi kaya sa dami ng tao ay magkabungguang- balikat na tayo sa paglalakad? Ang mga kalsada kaya ay matakbuhan pa ng mga sasakyan? Makakilos pa kaya tayo nang malaya at maluwag na gaya ng nagagawa natin ngayon? Ngayon ang mga iyon ay may mga subdibisyon na tirahan ng tao.

Sapagkat ang mga tao sa siksikang Maynila ay lumalabas at hanggang ngayon ay patuloy na lalabas. Pagkaraan ng sampung siglo, anu-anong bahagi ng Pilipinas ang matatakpan na ng mga Pilipino? May mga bukid pa kayang matitira? Kung puno na ang daigdig, saan tayo pupunta? Palagay ko ang magaganp ngayon na pagtanaw-tanaw sa malalim na kalawakan, ang pagpapalipad ng mga sasakyang pangkalawakan sa buwan at iba pang planeta, ay may isa pang di nasasabing layunin bukod sa pagtuklas ng karunungan at ito ay ang paghahanap ng malilipatang planeta sakaling dumating ang panahon na ang daigdig ay hindi na mapaninirahan sapagkat puno na ng tao.

Ito lamang ang tanging lunas: ang huranap ng ibang planetang malilipatan, Ngayon, ang paghahanap ng ibang planetang malilipatan ay hindi madali. Ang kailangan natin ay isang planetang kagaya ng daigdig, may tubig at nay hangin, at gaya ng daigdig na may sapat na layo sa araw upang matanggap ang kinakailangang init nito na siya ang magbibigay-buhay sa mga halaman at pananim at siya namang panggagalingan ng ating kakanin, Kung malapit na malapit sa araw, gaya ng Mercury, hindi maaari; malilitson tayo dahil sa init.

Kung napakalayo naman gaya ng planetang Pluto, baka para tayong binabad sa yelo dahil sa lamig pagdating ng gabi. Ang kailangan ay may sapat na layo sa araw, na siy ang pinanggagalingan ng lahat ng buhay. Ang buwan, na satelait ng daigdig, ay natuklasan nang walang hangin. Mapanirahan man ito ng tao sa mga espesyal na tirahan, ang hangin at tubig at pagkain ay kinakailangang manggaling pa sa daigdig, gaya ng pinatunayan ng mga astronaut na nagsilapag na roon.

Kung ang tao roon ay lalabas kanyang space suit, siya ay magiging mummy sa loob ng ilang minuto lamang - buto't balat na bangkay. Ang planetang Mars o Marte, bagama't may palatandaang may tubig sa tinatawag na polar cap, na nasa isang bahagi lamangay wala o may mahinang hangin at pinag-aalinlanganan ng mga 41 SANAYSAY siyentipiko kung makakasuportang buhay.

Sa mga kuwento nga sa mga science fiction tungkol sa Mars, ang mga tao roon, dahil sa kakauntian ng hangin, ay gusto ring lumipat ng planeta - at ang gusto nilang lipatan ay ang ating daigdig. Ngunit pinag-aalinlanganan ng mga siyentipiko kung may anomang uri ng buhay na nabubuhay roon - tao o halaman. Ang planetang Uranus ay napakabigat - at sapagke: napakabigat, may malakas na magneta.

Tinitiyak din ng mga siyentipiko na rito ay walang hangin o tubig. Ang Jupiter o Saturn ay nehabalot ng gas, mga planetang hindi maaaring pamuhayan. Ang Mercury, gaya ng nabanggit na, ay napakalapit sa araw - tulad ng impiyerno sa init. Ang planetang tinatanaw ng mga siyentipiko na maaaring pamuhayan ng tao, bukod sa Marsat ito ay sa hinaharap, hindi sa ngayon - ay ang Venus, Ang dahilan ay napagwari-wari na.

Ang Venus ay halos kasiniaki ng planetang Daigdig at siyang pinakamalapit sa atin, kapitbahay lanang kung distansiyang pangkalawakan ang pagbabatayan. Sa paligid ng araw, ang Venus ay kadalasang may layong 24 na milyong milya lamang mula sa daigdig na napakalayo rin kung isasaalang-alang ang pangyayaring ang buwan, na ilang araw na nilalakbay ng ating mga astronaut, ay may layong nigit namilya - na halos ikaapat na bahagi lamang ng isang milyon.

Ngunit, ang Venus ang pinakamalapit na planetang malalakbay ng tao mula sa daigdig. Ang Venus na tinatawag nating "tala sa umaga" ang pinakamakinang na bituin sa kalawakan, ay hinding-hindi mapaninirahan sa kasalukuyan. Iyon, napatunayan na ng mga siyentipiko noon pang may taon na ang nakararaan, ay isa ring impiyerno. Sinasabing kung ang isang astronaut ay lalapag doon mula sa kanyang space ship, siya'y hindi lamang gagawa ng one step for man, one great leap for mankind na gaya ng sinasabi ni Neil Armstrong nang ito ay lumapag sa buwan; siya ay gagawa ng one quick step to death o isang mabilis na paghakbang sa kamatayan.

Sapagkat ang kalupaan ng Venus ay nagdiringas sa it na degrees Farenheit makaapat na ulit na mainit kaysa kumukulong tuoig at higit na mainit kaysa lusaw na tingga. Marahil kaya ganito kainit ang Venus ay dahil sa nababalot ito ng makakapal na suson ng mga ulap tila usok ng tambutso ng mga sasakyan — na siyang sumasalo sa init ng araw. Matagal din ang isang araw sa Venus.

Tumatagal nang katumbas ng araw sa daigdig, kaya ang bahagi ng planetang ito ay napapaharap sa araw sa isang buong araw day ay napakatagal na tumatanggap ng init. Kung ang daigdig ay nagkakaroon ng buhawi ng pinagsamang hangin at ulan, ang Venus ay nagkakaroon ng buhawi ng apoy, na gumugulong sa mga disyerto at naglalagablab na tulad ng isang kahindik-hindik na tanawin sa impiyerno.

Kung ganito ang Venus, paano mapaninirahan iyon ng tao mula sa Daigdig? Magagawa ito kung ang atmosphere ng Venus ay mapagbabago upang masamahan ng hangin, at mapallamig ang kalupaan. At paano mangyayari ito? Si Propesor Carl Sagan, dire. Iminungkahi niya na bakit hindi lagy an ng mga organismong lumilikha ng hangin ang atmospera ng Venus at ipaubaya ang lahat sa kalikasan?

Ang teorya ni Sagan, ngayong ang Venus ay nararating na ng mga sasakay ang walangtao, ng Estados Unidos at Rusya, ay matamang pinag-aaralan ngayon ng mga pangkat ng mga siyentipiko sa Bretanya at Europa. Iniulat na, na ang mga Ruso ay nag-iisip din ng ganitong pagtatangka. Ang mga kolonya ng mga algaeng ito ay ilalagay sa mga nguso ng maliliit na raketa, papapasukin sa atmospera ng planeta at pasasabugin sa pamamagitan ng remote control, Kung ang atmospera ng Venus ay may kaunting water vapor, na gaya ng pinatutunayan na ng U.

Mariner Space probe, ang mga algaeng ito, sa pagkalat ay mahahalo sa carbon dioxide. Unti-unting magkakaroon g mga pag-ulan, hanggang sa dumating ang panahong ang kaiupaan ng kumukulong planeta ay lumamig. Magiging katotohanan kaya ito? Maaari, sapagkat ito'y nasubok na sa ating daigdig ngayon. Milyun-milyong taon na umano ang nakararaan, ang daigdig ay isa ring mainit na planeta na nababalot ng atmospera ng nakalalasong gas.

At umano'y ang mga algaeng ito ang lumilikha ng ulan at nagpapalamig sa kalupaan, hanggang sa magkaroon ng tubig, magkaroon ng mga isda at hayop, at magkaroon ng tinatawag na tao. Samantala, ang tao ay naghahanap pa rin ng mga karunungang pang-kalawakan. Paano inilahad ng mananaysay ang kanyang pagkabahala sa lubhang pagdami ng populasyon? Ano-ano ang mga bagong kaalaman na naidagdag sa iyong isip tungkol sa binasa mong sanaysay?

Paano naiiba ang istilo ng pagkakasulat at ang mga inihayag sa karaniwang aklat pang siyentipiko? At upang lalong mabigyan ng halaga ang pagsulat ng sanysay, ang Carlos Palanca Awards for Literature ay nagdaraos taon-taon ng patimpalak sa pagsulat ng sanysay. Kabilang sa mga premyadong mananaysay sina Pedro L. Ricarte, Virgilio S.

Almario, Ruel Aguila, Torres Yu at marami pang ibang manunulat. Ang Komisyon sa WIkang Filipino ay taon-taon ding nagtataguyod ng patimpalak sa pagsulat ng sanaysay kaugnay ng pagdiriwang sa Buwan ng Wika. Castillo Napapawi ang latay sa katawan na ibinunga ng pamalo ngunit ang kirot at hapding ibinubunga ng hampas ng dila ay panghabang-buhay.

Sinasabing mabuti pang ikaw ay suntukin o hagupitin at magkalatay-latay ang buo mong katawan kaysa ikaw ay pagwikaan ng masakit sa pandinig at damdamin, sapagkat ang latay sa katawan na ibinubunga ng panghagupit ay napaparam pagdating ng takdang panahon, ngunit ang hapding ibubunga ng ang kagandahan ni gemiliano pineda ng dila ay panghabangbuhay.

Hindi kaila sa lahat na ang Pilipinas ay napasailalim ng pamamahala ng tatlong Pamalo — Kastila, Amerikano at Hapon. Ang una ay malupit at mapangamkam. Namayani ito sa atin sa loob ng mahigit na tatlong daang taon. Jose Rizal. Ang ikalawa ay may anyong mapagbigay, maunawain at mapagkupkop, ngunit sa kabila ay mapang-angkin. Ang ating kabuhayang bansa at kalinangan ay inalipin hanggang sa iasa na natin sa kanya ang lahat.

Tinuruan tayong mamuhay sa pamamaraang hindi atin at gumamit ng mga bagay-bagay na sa kanya nagbubuhat ngunit hindi tayo tinuruang gumawa. Ang tanikalang ginamit sa paggapos sa atin ay nilagot ng ulos ng dila at diwa ng isang tagapagtaguyod ng kalayaan — si Manuel L. Ang ikatlo, tulad din ng una ay malupit at walang pakundangan. Bagamat panandalian lamang nadama rin natin ang latay nito.

Ang kagandahan ni gemiliano pineda ating bansa ngayon ay malaya. Ngunit tunay nga kayang malaya na tayo? Ang mga pamalo ay nag-iwan sa atin ng latay na nagpapaitim sa ating kalayaan. Ang hapdi at kirot nito ay nadarama pa rin natin hanggang ngayon. Marami pa rin samating mga Pilipino ang hindi nagpapaka-Pilipino. Ang kanilang gawa, diwa at simulain ay naglalarawan pa rin ng pagkaalipin, na wari bang nasisiyahan na sila sa gayong kalagayan.

Kailan pa kaya mapapawi ang latay na ito? Hanggang sa kasalukuyang panahon, marami pa ring Pilipinong ang gawa, diwa at simulain ay alipin pa rin ng mga dayuhang mananakop. Bawat dayuhang mananakop ay naghahangad ng pansariling interes sa pananakop. Masakit isipin na marami ring Pilipino ang naghangad ng kasawian ng kanilang kababayan kapalit ng kanilang kasaganaan sa kamay ng dayuhan.

Walang dumanak na dugo nang lumaban ang mga Pilipino sa mga dayuhang mananakop. Nabigyang hustisya ang ginawang maramihang pagpatay at pinsala ng mga Hapon sa ating mga kababayan at bansa. Sinasalita at pinag-aaralan na ito ng mga dayuhan kaya nararapat lamang na lalo nating itaguyod ang paggamit at pagtuturo ng Filipino. Kapag napagbuti natin ang pagtuturo ng Fiipino mas mabisa na nating matututuhan ang iba pang mga wikang dayuhan gaya ng Ingles.

Hindi tayo dapat makuntento sa monolinggwalismong Ingles sapagkat kung tutuusin, maaaring dumating ang panahon na ibang wika na ang maging lingua franca ng daigdig, gaya ng Mandarin. Kung ganap nating napatibay ang ating sariling wika, madali tayong makaaangkop sa gayong sitwasyon sapagkat magagamit nating matibay na tulay ang inang wika sap ag-aaral ng anumang pangalawang wika.

Kung pababayaan nating manumbalik ang monolinggwistikong gahum ng ingles, muli tayong magsisimula sa wala kapag nabago ang lingua franca ng mundo. Mas mabuti ang multilinggwalismo kaysa monolinggwalismo kaya dapat nating sagkaan ang anumang pagtatangka na ibalik at patibayin ang gahum ng Ingles Panahon nang sumandig tayo sa ating wikang pambansa gaya ng mga mauunlad na bayan at gamitin itong tulay sa mas mabisang pagkatuto ng di lamang isa kundi marami pang dayuhang wikang sinasalita ng daigdig.

Dapat tayong matuto sa karanasan ng mga Europeo na nakakita ng maraming oportunidad sa multilinggwalismo. Kasalukuyan nilang isinusulong at pinopondohan ang multilinggwalismo sa paaralan, pamahalaan at iba pang sector ng lipunan di lamang dahil sa konsiderasyong pangkultura kundi pati sa pang-ekonomiya. Mas malaki nga naman ang tsansa ng isang bagito na mapasok sa trabaho kung mas maraming wika siyang alam, bukod pa sa Ingles na pangkaraniwan na lamang.

Sa mas malawak na pagtanaw, kahingian ng globalisasyon ang multilinggwalismo. Hindi totoong Ingles lamang ang pinapaboran ng globalisasyon. Kung gayon malinaw na sa globalisadong mundo, multilinggwal kaysa sa karaniwang monolinggwal lamang. Kailangang kontrahin ng mga makabayan ang mapanlunod na daluyong ng mga kabalyerong Amerikanista sa gobiyerno na walang ibang nasa isip kundi paslangin ang ating wikang pambansa.

Kailangan nating isapuso at isaisip na ang tunay na kunlaran ng bayan ay makakamit pangunahin, sa pamamagitan ng pagsandig sa sarili.